Pkt 1

 

„Umiłował nas” – mówi św. Paweł odnosząc się do Chrystusa (Rz 8, 37), abyśmy odkryli, że od tej miłości nic „nie zdoła nas odłączyć” (Rz 8, 39). Paweł stwierdzał to z przekonaniem, ponieważ sam Chrystus zapewnił o tym swoich uczniów: „Ja was umiłowałem” (J 15, 9.12). Powiedział nam także: „nazwałem was przyjaciółmi” (J 15, 15). Jego otwarte Serce uprzedza nas i czeka bezwarunkowo na nas, nie stawiając żadnych wstępnych wymagań, aby móc nas kochać i ofiarować nam swoją przyjaźń: On pierwszy nas umiłował (por. 1 J 4, 10). Dzięki Jezusowi „myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam” (1 J 4, 16).

Najbardziej w tym punkcie dotykają mnie słowa, że Bóg nie stawia nam żadnych wymagań. On nie mówi: jak będziesz się tak zachowywać, tak wyglądać, tak ubierać, to wtedy będę cię kochał... Nie! Bóg kocha bezwarunkowo, On na starcie nazywa każdego z nas przyjacielem. 

Jako nastolatka oglądałam film. Nie pamiętam tytułu, ale opowiadał o nauczycielce, która przyszła do szkoły, aby uczyć tzw. trudną młodzież - zero motywacji do nauki, słabe oceny, często przestępczość, wygląd, czy ubiór niemieszczący się jakiejkolwiek normie, zachowania agresywne, aby ukryć swoje lęki.  I do takich ludzi wchodzi krucha, niska kobietka, ale z silną osobowością. Szukała na nich sposobu i znalazła... Powiedziała, że każdy ma ocenę celującą na dzień dobry. Jego zdaniem przez cały rok będzie tylko, albo aż, ją utrzymać. Reakcje były różne - niedowierzanie, zachwyt... Byli tacy, co od razu stwierdzili, że to banał i chcieli tkwić w swoim świecie, abyli tacy, którzy podjęli wyzwanie, bo nigdy w życiu nie mieli oceny celującej. 

Ona jedyna w nich uwierzyła i stał się cud. Stali się jedną z najlepszych klas - zarówno jeśli chodzi o oceny, jak i o zachowanie. 

Nauczycielka zrobiła dokładnie to, co czyni wobec nas Bóg każdego dnia - nie postawiła wymagań, a po prostu ich zauważyła, bezwarunkowo pokochała.

Przyjmij dziś właśnie tę nowinę, że Bóg ma otwarte Serce, czeka i nie stawia wymagań. Może dziś posiedź z Nim, przy Jego Sercu.